Durum Değerlendirmesi #4

Kanalıma hoş geldiniz arkadaşlar. Lütfen sessiz bir biçimde biletlerinizde belirtilen koltuk numarasına hızlı bir şekilde yol alalım çünkü sahne birazdan başlayacak. Ben bilet almadım derseniz boş kalan yerlere oturabilirsiniz. Beni dinlediğiniz için teşekkürler.

En son durum değerlendirmesinde haftada bir yazı paylaşacağım dediğimi hatırlıyorsunuzdur. Bu yazıyı o yüzden yazıyorum. Maalesef size anlatacak doğru düzgün bir konu bulamadım ben dedim durum değerlendirmesi yazıp kurtulayım en azından sözümü tutmuş olurum. Konu aramadım değil aradım hatta size de sordum ama kimse benim yazabileceğim bir şey söylemedi. Yani ben kiiim yazı yazmak hakkında bir şeyler yazmak kim. Ben kendim doğru biçimde yazdığı düşünmüyorum birde bunun üstüne size yanlış şeyler aktarmak kötü olur. Eğlenmek, vakit geçirmek, fikirlerimi size daha açık biçimde belirtmek için yazıyorum ve işe yarıyor ama bunları yaparken bir kurala uyduğum söylenemez. Takdir edilme hissi ile ciddi şeyler hakkında yazacaksanız önce yazım kurallarına bakmalısınız yok ben senin gibi kafama göre yazacağım derseniz klavye veya kalem başına geçip yazmaya başlayın. Evet, öneri vermeyeceğim dedim ama verdim.

Bir de şey demişsiniz günlük hayatın hakkında yaz diye. Günlük hayatım çok tekdüze ve bu benim canımı cidden sıkıyor. Geçen gün bir arkadaşla karşılaştık biraz konuştuk. Bana şey dedi “hacı sen napıyorsun ya?”  cidden napıyorum ben bilmiyorum. Okula gidiyorum geliyorum sosyal medya takılıyorum kitap okuyorum (adeta bir acil çıkış kapım oldu bunu söyleyerek kendimi teselli ediyorum) onun dışında hiçbir şey yapmıyorum. Sürekli olarak eleştirdiğim vizyonsuz kişiler gibi oldum. Arkadaşlar vizyonumu kaybettim bulan versin lütfen. Bir şeylerle uğraşmam gerektiğinin farkındayım ama mevcut durumda ne ile uğraşabilirim bilmiyorum. Ne diyebilirim ki yazık bana.

Okula gidiyorum dedim ya hani. Giderken her gün yolda bir sürü insan görüyorum. Metroda yapacak başka bir şey de olmadığı için sürekli onları gözlemliyorum. Çok farklı insanlar var ama hepsinin yüz ifadesi aynı. Hepsi somurtuyor,  hepsi yorgun ve mutsuz. Sabahın köründe başka ne bekliyorsun diyenleriniz olabilir ama bence mesele o değil. Bence hiçbiri istediği hayatı yaşayan istediği işi yapan insanlar değil. İstemediği bir hayatı yaşarken de mutlu olamazsın. Bir çin atasözü vardı. Çan çin çon. Yani “istediğin işi yap, hayatın boyunca çalışmak zorunda kalma”. Buradan hangi sonucu çıkarabiliriz bilmiyorum zaten söz çin atasözü de değilmiş. Konfiçyüs abi söylemiş.

Metro demişken bir şikayetimi buradan sizlere ulaştırmak isterim. Bildiğiniz gibi metro bir toplu ulaşım aracı ve tanımadığın insanlarla kişisel alanını paylaşıyorsun.  İlk defa duyanlar için bunun tanımını yapalım. Kişisel alan: insan bedeninin çevresinde psikolojik olarak oluşturduğu balon. Bu balon kişiden kişiye ve yaşanılan topluma göre değişebiliyor. Neyse işte bazı “kaba” insanlar bu alanın varlığını ya unutuyorlar ya haberleri yok. Bu alana girip istedikleri gibi davranabileceklerini düşünüyorlar. Çok sinir oluyorum ey halkım. Cellatlarım yakınımda olsa kestireceğim kafalarını. Diyeceğim senin yaşamaya hakkın yok ulan “kaba” insan. Bir de bağırarak yanındaki ile konuşanlar var onlara hiç girmiyorum. Hatta girelim ulan ne olacak. Kardeşim bak kulaklıklarım takılı sakin ve huzurlu bir biçimde “çünkü – necati ve saykolar” dinliyorum sen oradan bağırıyorsun ve bütün o huzurun … tövbe tövbe. Çok sinirleniyorum ama yapacak zerre bir şeyim yok. Müziğin sesini fazla açanlara hiçbir şey demiyorum onlar ya bundan haberdar değildir ya da kendini ortamdan olabildiğince uzaklaştırmaya çalışıyordur.

Bunu da geçelim efenim sinirlenmeye gerek yok. bildiğiniz gibi sinir stres insana hiç iyi gelmiyor. Bazen bu stres birikiyor insanın içine zarar veriyor. Bazen de benimki gibi dışına zarar veriyor. Oradan yaptığım esprilerle çok mutlu olduğumu sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Öyle olmak zorunda olduğum için öyle davranıyorum yoksa içimde çözümleyemediğim arafta kaldığım birsürü problemim var. Anlatmakla da olmuyor çünkü karşındaki onu yaşamadıktan sonra seni anlaması çok güç. Ne diyelim arkadaşlar buna da şükür.

İyi şeylerde olmuyor değil. Bildiğiniz gibi her evde (tamam neredeyse her evde) aşure kazanı kaynamaya başladı. Aşure herşeyin karışımının oluşturduğu bir tatlı. Tamam tatlının içinde nohut ve fasulye ne arıyor diyebilirsiniz ama yapmışlar olmuş. Hatta gayet de güzel olmuş. Çok girmiyorum bu konuya çünkü aramızda evinden uzakta öğrenci arkadaşlar olabilir ve canları çeker. Bakın ne kadar da düşünceli bir insanım. Muhteşemim yahu! Ama dur şu kamu spotunu yapmadan bu muhabbeti bitirmeyeyim. Farklılıktan oluşan birleşim iyidir.

Size anlatmak istediğim farklı şeyler de vardı ancak yazı uzun olunca okumuyorsunuz.  Bu sebeple yazmıyorum. Birdahakine yazarım onları. Buraya kadar okuduysanız teşekkürler adamsınız. Yorumlarınızı bekliyorum ve yazıyı sağda solda vatsap gruplarında, sosyal medyada paylaşmayı unutmayın. Hatta beni etiketlerseniz veya DM’den ss atarsanız çok mutlu olurum. Hayırlı akşamlar.